Ulamış , Azmak Koyu ve Artemis

 İzmir Çeşme otobanında Seferihisar çıkışından ayrılıp, yine Seferihisar yönüne devam ederseniz, meşhuur Bademler köyünü geçtikten sonra Ulamış-(Düzce) Azmak kavşağına gelirsiniz.

Bu kavşaktan sola saparsanız Ulamış'a,  sağa saparsanız Düzce köyünden geçerek Azmak koyuna varırsınız.

Önce sola saparak Ulamış beldesini gezelim. 20 km ilerideki benim de emekliliğimi geçirmek istediğim (emekli olamadık bir türlü?) Sığacık kasabasının 

küçük  bir replikası olan bu güzel köyde cumartesi kurulan pazarda herkes ürettiği ürünü satıyor. Pandemi nedeniyle aylardır kapalı olan bu pazar eylül 2020 nin ilk haftalarında tekrar açılmış. Henüz tüccar pazarcılar gelmemiş. Bal, pekmez, meyve hepsinden yalnız yetiştirdikleri kadar var. Gerçek üretenlerden alıyorsunuz. Tabii ki kılkılçık ekmeği unutmamak gerekir. Almadan gelmeyin. Sert bir ekmek , ince dilim keserseniz daha rahat yersiniz. Uzun müddet saklanabiliyor, ancak sizde bizim gibi evde 2 kişi iseniz bitirmesi zor.

Sokak aralarında kaybolmak....

Yukarıda gördüğünüz kadın mutfağı pandemi nedeniyle kapanmış. Ancak köydeki herkes tekrar açılması için çalışıyor.

Sokakları huzur dolu bu köyde herkes yeni gelenlere yardımcı. Aşağıdaki tarihi köprünün resmini çekerken tam önüne park etmiş aracın sahibi koşarak geldi ve aracını çekerse daha iyi resim alabileceğimi söyledi. Ege'li gözünü seveyim Egeli

Yer yer bu tür tarihi kalıntı sutünlara  ve demir halkalara rastladım. Nedir bilmiyorum ama tarihini araştırmakta yarar var.

"O benim kardeşim ' dedi gururla ve sarıldı kardeşine... Bende bu genç ağabeyi kırmadım, çektim.

köyün ortasında "taş evlere gider" diye tabelalar var. Takip etmekte fayda var

Güzel evler ama.....ahhh plastik panjurlar ahh.

Bu resmi sabah çektim. ailece öğlen müşteri servisine hazırlanıyorlardı. Resim için izin istedim. Karı koca öyle güzel poz verdiler ki.... , duvarlarındaki yazıyı daha sonra farkettim." Bizim maviye olan sevgimiz Selanik'te açılan bir çift gözle başladı"

Şair Necati Özsu bu köyde doğmuş. Ben kendisini ilk defa duydum.  Benim kabahatim. Ata'mıza yazdığı şiir duvarlara yazılıp resmedilmiş

Her sokak arası yeni bir mekan. 

Hemen her evin duvarları boyalı. Herkes ressam. Bu evin duvar resimleri park etmiş araçla iyi bir kontrast teşkil etti.

Evlerde araç lastikleri, portreler, resimler ve Atatürk 

Bademler köyünden sonra burada da tiyatro kurulmuş. Resmi çektikten sonra gelen köylü kadının bana tiyatroları ile bilgi verirken ki heyecanı beni yıllar evvel Türk kolejindeki tiyatro günlerime götürdü..

Gençler....gülen yüzler...Allah hiç ağlatmasın sizleri gençler...

Dediğim gibi pazarda her istediğinizi bulamayabilirsiniz. Ancak bulduklarınız hepsi bu köyden ve taze.

Sokak aralarında ki kafeler müşteri bekliyor. Köye has duvar resimleri her yerde kendini gösteriyor.

Ve tabii ki köyde her işi yapan kadınlarımız. Sabah kahvelerini içerken yakaladım. Hemen de poz verdiler..

Ulamış , henüz bozamadığımız tipik Ege köylerinden. Bir cumartesi gelin görün. İnsanları dünyayı tanıyan, sizleri ağırlamaktan  zevk alan genciyle, yaşlısıyla köyüne sahip çıkmış Egeli köylülerimiz. akşam evinize döndüğünüzde Ulamış'ın güzelliklerini sizlerle paylaşan o güzel insanları ve köylerini görmekle ne kadar şanslı olduğunuzu anlayacaksınız.

Yukarıda anlattığım Ulamış kavşağından sağa saparsanız 2-3 km sonra kendi başına bir sayfayı hak eden Düzce köyü, ve sonrasında yaklaşık 10-12 km lik bahçeler arasında güzel bir gezintiyle varacağınız Azmak koyu. Yol üzerindeki tek kokoreççiye sakın uğramayın. Hatta daha sonra sağda "Artemis" adlı restorana hiç mi hiç uğramayın. Bunlar dönüşte yapılacak işler. 

Bu fotoğraf temmuz ayında bir cumartesi günü çekildi. Müşteri henüz çevrede oturan Urla ve Güzelbahçe'li deniz meraklılarını ağırlamakta. Gelirken, şemsiyenizi, sandalyenizi ve soğuk içeceklerinizi unutmayın. Burada henüz ekmek bile bulma şansınız yok. Ancak 5-6 km geride bakkal var.

Pazar günleri biraz daha kalabalık oluyor, ancak herkes birbirine saygılı ve uzak.(!)

Son bir hatırlatma şemsiyenizi yerdeki yaşlara bağlayabilmek için ip almayı unutmayın. (Hadi buda benden size bir iyilik)

Son gidişimde birilerinin yine arazı açma girişimleri vardı.

Eğer kışın gelirsiniz çevrede amatör balıkçıları görebilirsiniz. Eh bu pandemi döneminde açıkta, temiz havada böyle bir hafta sonu da oldukça ideal

Artemis Restoran ve Enginar Dünyası

Dönüş yolunda muhakkak uğramanız gereken bir yerden bahsetmek isterim.

Eğer enginardan hoşlanıyorsanız, ve enginarın bir çok çeşidini yediğinizi zannediyorsanız bir kere daha düşünün derim. Yazın ortasında gittiğimiz bu işletme arkadaki tarlalarında yetiştirdiği enginarları , soğuk depolarının da yardımıyla bütün bir yıl servis ediyorlar.

Karidesli enginar salatası, enginarlı börek, güveçte enginar, ve etli enginar..

Ben bunları yediğim için ancak bunları söyleyebiliyorum. Arkadaşlar onlarcasını motor gibi sayıyorlar. Ben en iyisi enginar güveçte diyecek iken tatlısı hepsinin önüne geçti. Şu satırları yazarken pandemi nedeniyle kapalı olmasa atla git ne verirlerse ye fikri kafamın içinde dolanıp duruyor.

Beğenmediğim tek şey nedense isimleri..Artemis buraya ait değilmiş hissi veriyor. Bene buraya yakışan bir isim bulmaya kalksam o "Enginar Dünyası " olurdu 

Bu arada son bir şey anlatmak isterim. Bloğumdaki resimleri uzun bir aradan sonra , işlemeden ve düşük çözünürlüklü olarak yayınlamaktayım. Baaazı firma veya arkadaşlar "copy-paste" yaparak resimlerimi alıp kullanmakta ancak emeğime saygı duymayıp ismimi belirtmemektedir. Daha önce de bahsettiğim gibi vakıf ve benzeri stk istedikleri taktirde bu fotoğrafların işlenmiş ve yüksek çözünürlüklü alternatiflerini hiçbir ücret ödemeden benden istiyebilirler.. Diğerleri için söyleyebileceğim tek şey "emeğe saygı" lütfen.

Coşkun Kahraman, İzmir 31 Aralık 2020